Fles- of voedingsaversie
Een aversie verwijst naar een psychologische of emotionele reactie, waarbij iemand een bepaalde situatie of voorwerp probeert te vermijden. Een baby wordt terughoudend of bang wanneer het voeden een pijnlijke, onaangename of stressvolle ervaring is. Wanneer deze ervaring met de voeding meerder malen als onaangenaam wordt ervaren, kan dit ervoor zorgen dat hij aversief gedrag ontwikkelt ten aanzien van de voedingen. Vanaf de leeftijd van 2 maanden kan een baby zich verzetten tegen stressvolle situaties, en dus voedingen gaan mijden, als deze als onaangenaam ervaren worden. Men spreekt van een fles- of voedingsaversie wanneer de baby, die in principe fysiek in staat is om uit de fles te drinken, geheel of gedeeltelijk de voeding weigert. Een baby kan een aversie ontwikkelen voor flesvoeding, maar ook voor borstvoeding of het eten van vaste voeding. Sommige baby’s vermijden slechts één manier van voeden, anderen twee of zelfs alle drie de manieren van voeden.
Hoe kunt u een fles- of voedingsaversie herkennen?
​
Als uw baby een aversie voor de fles of voeding heeft ontwikkeld, kan hij de volgende gedragingen laten zien:
​
-
Drinkt vaak enkele slokken of een klein beetje melk, laat dan los, over strekt zich en begint te huilen
-
Drinkt steeds minder en heeft steeds meer afleiding nodig om verder te drinken (rondlopen, wiegen, zingen, geluid van radio of tv)
-
Lijkt hongerig maar weigert te drinken of te eten
-
Drinkt of eet (met veel tegenzin) enkel wanneer hij uitgehongerd is, en eet of drinkt dan slechts een kleine hoeveelheid
-
Reageert gespannen, huilt of schreeuwt wanneer het slabbetje rond zijn nekje wordt gedaan, wanneer hij in voedingspositie wordt gelegd, bij het zien van de fles, of na het stoppen voor een boertje
-
Houdt de lippen stijf op elkaar en draait zijn hoofd weg van de fles
-
Drinkt wel (half) slapend
-
Heeft de diagnose krampjes, reflux of koemelk-eiwitallergie gekregen, maar medicatie of eliminatie van eiwitten brengen geen verbetering.
Het gedrag van de baby en de intensiteit van het gedrag varieert. Dat heeft te maken met de leeftijd, het temperament van de baby en de inspanningen van ouders om de baby met alle goede bedoelingen te laten drinken of eten tegen zijn wil.
​
Voor u kan de volgende situatie zijn ontstaan:
-
U doet er alles aan om uw baby af te leiden en hem toch te laten drinken of eten
-
U wordt gefrustreerd wanneer uw baby niet wil drinken of eten, omdat u weet dat hij voeding en vocht nodig heeft
-
U raakt steeds meer gestrest en gaat steeds meer opzien tegen de voedingsmomenten
-
Uw dagen bestaan uit tiental verschillende voedingspogingen, omdat uw baby wel hongerig lijkt, maar toch maar enkele slokken drinkt of hapjes eet
-
U brengt grote delen van de dag met uw baby door in een donkere of rustige omgeving omdat u hoopt dat hij in een prikkelarme omgeving toch zal drinken of eten
-
U heeft al de hele medische molen met uw baby gepasseerd, maar ondanks de eventuele diagnoses heeft u geen oplossingen gevonden.
Wat doet de logopedist?
In eerste instantie vindt een intakegesprek plaats met de ouders, waarin de voorgeschiedenis en de hulpvraag wordt besproken. Door onderzoek naar de anatomie, de motoriek, de reflexen in en rond de mond en observatie van de voeding wordt gekeken naar de mogelijke oorzaak van het problematische drink- en eetgedrag van de baby. Eventuele fysieke problemen moeten daarbij worden uitgesloten. Aan de hand van de bevindingen naar aanleiding van de observatie en het onderzoek vindt een adviesgesprek plaats en wordt het behandelplan met u besproken.
Bij de behandeling krijgt u advies over de wijze waarop de voeding het beste kan worden aangeboden om negatieve ervaringen zoveel mogelijk te voorkomen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van een stappenplan. Doel van de behandeling is de voeding gemakkelijker en plezieriger te laten verlopen, aangepast aan de mogelijkheden van uw baby. De voeding moet voor u en uw baby (weer) een leuke en gezellige activiteit worden!